„Boli mnie głowa” – jest jedną z najczęstszych skarg, którą słyszymy w życiu codziennym. Ból głowy jest dokuczliwy, ale zazwyczaj jest niegroźną dolegliwością, która najczęściej ustępuje samoistnie lub po przyjęciu środka przeciwbólowego. Jeśli pojawia się częściej niż 1x w tygodniu jest już ostrzeniem organizmu o problemie. W skali globu 70 do 80 % ludzi narzeka na sporadyczny ból głowy, ale u 30 – 40 % ból ten stanowi uciążliwy problem. W Polsce skala zjawiska jest bardzo podobna. Osoby cierpiące na dotkliwe bóle głowy, najczęściej były lub są leczone u neurologa, okulisty, laryngologa, psychiatry i kilku innych specjalistów. Poddawani są przy tym wielu badaniom, które najczęściej nic nie wykazują. Problemem jest także reklama łatwo dostępnych środków przeciwbólowych, która diagnostykę przyczyny bólu spycha na plan dalszy. Ból , oprócz swoich przykrych skutków jest jednak wyrazem buntu organizmu przed dziejącymi się w nim złym zmianom, których nie jest w stanie zaadoptować.
Najczęściej w takich przypadkach, gdzie nie ma przyczyn, a pacjenta wciąż boli głowa stwierdza się migrenę.
Tymczasem prawdą jest taka, że osoby te najczęściej cierpią na bruksizm i/lub dysfunkcje układu ruchowego narządu żucia, nie wiedząc o tym i nie myśląc nawet, że lekarz dentysta może im skutecznie pomoc.
W Polsce na bruksizm cierpią tysiące osób, a choroba ta nie jest nawet sklasyfikowana w wykazie chorób. Pomyłka diagnostyczną, jaką jest brak rozpoznania bruksizmu lub dysfunkcji stawów skroniowo – żuchwowych, prowadzi bardzo często do nieprawidłowego leczenia pacjenta w kierunku migreny, nietypowego bólu twarzy i głowy lub neuralgii nerwu trójdzielnego a to z kolei prowadzi do wieloletniego, nieskutecznego leczenia objawowego, wiążącego się z zażywaniem środków przeciwbólowych.
Niebagatelnym jest również fakt utrwalania się zmian czynnościowych w mięśniach, stawach skroniowo-żuchwowych i kręgosłupie szyjnym i piersiowym.